Woensdag 13 mei 2009 was het dan zover

De laatste reünie van 5-5-ri.

Voorafgaande aan de reünie wil ik nog eerst een verhaal  vertellen over mijn vader.

Toen mijn vader in indie was is er een foto gemaakt bij een fontein en staat hij met Karel olde olthof en een klein jongetje op.

Dat jongetje was een Indonesisch jongetje en hete PEPE.

Dat jongetje kwam vaak langs en kreeg dan van hun eten en kleding.

Verder wisten wij als kinderen hier niets over.

Jaren later op de dag dat mijn vader begraven werd (10 okt 1984) en wij thuis met de dienstkameraden om de tafel zaten,ging de telefoon.

Met peter…….  Uit swalmen.

Ik ben op zoek naar Willem Schulenburg,die in indie heeft gezeten .

Helaas moest ik hem vertellen dat hij te laat kwam, en dat we net mijn vader hadden begraven.

Ik kan me niet meer herinneren wat hij nog meer heeft gezegd en het gesprek was afgelopen.

Daarna hebben we nooit meer van hem gehoord.

Tot dat we besloten om naar de reünie te gaan.

Oom Evert  had ons inmiddels gezegd dat Peter daar misschien ook zou komen

Nu dus de reünie

Mijn zus ria en ik (Gerri) gingen op pad naar de harskamp.

Daar aangekomen zagen we dat er al heel veel mensen aanwezig waren.

Terwijl we de koffie gingen halen probeerden wij in de menigte Oom Evert en Tante Riek te vinden.

(Dienstkameraad van onze vader Willem Schulenburg)

En ja hoor gevonden.

Helaas waren er verder voor ons geen bekenden aanwezig.

Ik vroeg aan oom Evert of Peter ,het jongetje dat op de foto stond met mijn vader , ook aanwezig was.

Oom Evert zei: ik heb hem nog niet gezien hij heeft zich wel opgegeven maar ja misschien komt hij toch niet .

Na de koffie en toespraken gingen we naar het monument voor de herdenking.

We vonden het heel  plechtig en waren blij dat we er ook bij waren.

We vonden het beide jammer dat onze ouders het niet meer mochten meemaken .

Na de herdenking gingen we terug naar de grote zaal en moesten even naar de toilet.

Toen we stonden te wachten en tante riek naar ons toe kwam ,met een man, keken we elkaar aan en hoorden we dus dat het PEPE was.

Het kleine jongetje van de foto.

Ongelooflijk wat er dan door je heen gaat.

Fantastisch

Voor ons was de reünie heel geslaagd.

Onder het genot van een drankje en een hapje hebben we al even bij kunnen praten,en met het diner  zaten we ook bij elkaar en kletsten heel wat af.

(We hebben adressen en e-mails uitgewisseld en inmiddels zijn we al druk in gesprek met elkaar.)

Na afloop mochten wij het boekje “”hospik op patrouille’van Hennie Bijker ontvangen.

Deze hebben we in een adem uitgelezen.

Ook in dit boekje konden we tussen de regels doorlezen hoe het onze vader is gegaan in indie.

Heel mooi.

Wij,de 2 zusjes Schulenburg, zijn blij dat we hierbij aanwezig mochten zijn.